Dag 4, schaatsen in Central Park

1 januari 2017 - New York City, Verenigde Staten

Arda was vandaag een beetje laat wakker dus konden we niet al om 7 uur op straat zijn :) Maar dat gaf niet zoveel want het schaatsen op Central Park ging om 10 uur open. Na ons ontbijt zijn we dus naar CP geweest om te schaatsen. Ik dacht dat je schaatsen niet kon verleren, maar wel dus. Ik stond als een klein kind, met heel veel anderen, aan de zijkant van de baan bang te zijn. Uiteindelijk heb ik het wel weer een beetje los gedaan:) Maar wauwww, wat een ervaring was dit zeg. De zon scheen, wij midden in het park op schaatsen met eromheen allemaal wolkenkrabbers. Dit was echt een bucketlist-afstreepmoment. Het was zoooo leuk om daar te schaatsen. 

Na het schaatsen gingen ee achterop een fiets in zo een karretje voor een rondje door het hele park. De jongen die reed was superlief en wist heel veel over het park. zwe zijn langs alle hoogtepunten geweest en hij heeft veel verteld. Het hoogtepunt hiervsn was het memorial van John Lennon. Er hing een heel mooie sfeer. Er was daar ook een jongen die met de gitaar Let it be zong. We zongen allemaal mee op een gegeven moment. Echt een onvergetelijk moment.

Na Central Park zijn we naar Soho en Noho geweest. Het is daar echt heel gezellig. We hebben gelopen tot we onze voeten niet meer voelden. We zijn ook langs Union square geweest, wat trouwens niet heel bijzonder was. We wilden eigenlijk winkelen in Soho maar we konden niets leuks vinden. Maar het wandelen daar was eigenlijk veel leuker. Die straatjes zijn echt van die typisch Amerikaanse huizen met brandtrappen buiten. Dat zijn zulke leuke flats.

In New York zijn er echt veel daklozen en ze lijken me ook erg eenzaam. Je ziet veel mannen in de subway of in een café in een hoekje zitten met een blikje bier of slapend. Ik vind het echt heel moeilijk om dit aan te zien. Arda en ik proberen ze allemaal te groeten en een praatje te maken maar het zijn er zoveel. Vandaag zag ik weer een man eenzaam rondlopen. Ik glimlachte naar hem en dat was voor hem aanleiding om achter mij aan te lopen. Dat was wel een beetje eng op een gegeven moment. Maar ik probeer het ook te relativeren. Je weet niet wat er in die man omgaat als iemand contact met hem maakt. Eigenlijk hoef je ook niet bang te zijn. En later in de metro toen ik wilde instappen, stapte er net een junk uit. Hij botste tegen me aan, maar het was echt helemaal zijn schuld. Begon die in mijn gezicht "fuck this fuck that", het was niet eens duidelijk wat hij zei, alleen fuck :) Zoals ik al zei, veel interessante mensen hier:) De subway is echt een walhalla van de interessantste types die op de één of andere manier mij vinden om iets tegen te zeggen. Ik vind het moeilijk om deze mensen te zien hoor, ik heb zo een medelijden met ze. Maar goed, ik hoop dat ze op hun eigen manier ook allemaal gelukkig zijn. Wie weet, misschien zijn zij op straat gelukkiger dan wij zijn met onze drukke levens en onze zorgen.  Morgen gaan we ook weer allemaal leuke dingen doen. Ik houd jullie op de hoogte. Slaap lekker iedereen.