Talen

27 juli 2016 - Phuket, Thailand

Ik beweer niet dat ik perfect Engels spreek, maar ik kan mij goed redden en kan uitgebreide gesprekken voeren. Dat kan ik van het Thaise volk niet zeggen. Je bent niet verplicht om Engels te kunnen spreken, maar in een hotel zou het wel fijn zijn als ze het begrijpen als ik bv. om een mes vraag. Echt, normaal gesproken ben ik niet zo een snob en ook in Thailand heb ik heel veel geduld, maar vandaag begon ik er wel een beetje moe van te worden. Niet alleen voor mezelf, ik ben toch maar een korte tijd hier, maar vooral voor het personeel zelf. Het is zo zielig om ze te zien ploeteren om te begrijpen van de klant zegt. Ik blijf vriendelijk en leg het uit met gebaren, heb zelfs al een paar woordjes Thai geleerd, maar als ik om mij heen kijk zie ik ook veel onaardige klanten die heftig reageren op het personeel. Als medewerkers een paar woordjes Engels zouden kennen, zouden ze al erg geholpen zijn. Ik vind Thai trouwens een erg mooie taal. De intonatie is heel mooi, je maakt de laatste woorden lang en laag en de andere klanken heb ik nog niet uit kunnen vogelen, waardoor het als muziek in de oren klinkt. 

Verder over onze dag; we hebben vandaag heel lang aan het strand gezeten. Mijn benen zijn helaas totaal verbrand. Ze zijn helemaal rood en doen pijn. Morgen toch beter opletten. Arda heeft met zijn lievelingsvriendjes Logan en Jonah gespeeld. Die gaan elkaar wel missen, denk ik. Ik heb weer een massage aan het strand gehad. Dit keer geen Thai massage maar een oliemassage. Morgen ga ik weer voor een oliemassage en Arda wil dit keer ook. Ik ga die massages wel heel erg missen hoor. Het doet mijn lichaam zo goed. Ik heb nergens meer last van, geen nekpijn en geen rugpijn. In de avond hebben we nog in het zwembad gezwommen, in de regen, en daarna hebben we gegeten. Ik neem elke keer willekeurig iets van de kaart en laat mij verrassen. En elke keer is het weer perfect. Morgen de laatste dag in Phuket.