Een avondje gezellig op het politiebureau in Luang Prabang

11 augustus 2018 - Luang Prabang, Laos

Een avontuurlijke en bizzare dag vandaag. We begonnen in een park en eindigden op het politiestation. Maar eerst de ochtend.

 Vanochtend werd Arda rond half 10 wakker en meneer was niet blij dat hij wakker werd gemaakt. Hij begint steeds meer pubertrekjes te krijgen, vooral in de ochtend:) Ik ging alvast ontbijten omdat ik niet op hem wilde wachten en ik moest hem van beneden bellen als er watermeloen was bij het ontbijt. Kwam die later met een slaapkop naar beneden, nog amper wakker:) Ik vind dat hele pubergedoe wel grappig, tot nu toe dan:)

We hadden nog geen plannen dus bespraken we tijdens het ontbijt wat te doen. Nam Dong park werd het. Dit is een natuurpark 40 minuten van Luang Prabang. We gingen de straat op, op zoek naar een tuktuk die ons kon brengen. Die hadden we natuurlijk snel gevonden. De reis ernaartoe was zeg maar niet zo begaanbaar dus we sprongen regelmatig in de lucht. We hebben wel veel gelachen met Arda, was erg gezellig. In het park wilden we eerst gaan ziplinen. Het ziplinen was heel gaaf, zo mooi om tussen de bomen door met watervallen onder je zo door de bossen te sjezen. In Thailand waren we in Chiang Mai ook wezen ziplinen en dat was nog veel spectactulairder waardoor deze niet heel eng of zo was voor ons. Wat dat betreft zijn we best wel verwend. Hoe meer je ziet, hoe minder snel je onder de indruk bent van dingen.

Na het ziplinen hebben we pootjegebaad in de waterval en daarna hebben we geluncht. Ik met papaya salade en springrolls of course en Arda met sticky rice. Het was zooooo lekker, ik zat gewoon te kreunen van geluk. En alsof ik niet genoeg had, keek ik ook naar de borden van de andere gasten. Misschien dat daar nog iets interessants te zien was wat ik kon bestellen. 

Na de lunch hebben we nog een beetje op een schommel gezeten en toen we naar de tuktuk gegaan voor onze terugreis.

Toen we in het hotel waren, stond ons een nare verrassing te wachten. Er was namelijk 50 dollar van me gestolen. Ik was zo boos, verontwaardigd en teleurgesteld omdat ik Zuid-Oost Azië altijd als het perfecte continent zie en dit niet vind passen bij de spirit van deze streek. Belachelijk natuurlijk, er zijn overal dieven, criminelen en noem maar op. Maar dit was voor mij echt de eerste keer waardoor ik echt heel erg baalde. Ik rende direct naar beneden naar de manager. Hij schaamde zich rot en zei dat hij direct met het personeel ging praten. 

Het personeel zei dat ze niets hadden maar er waren maar twee mensen in mijn kamer geweest dus die moesten het wel zijn. Ik mocht mee naar beneden om hun tas te checken. Niets natuurlijk. Toen zei de manager dat we met zijn allen naar het politiestation zouden gaan in de avond. Oke, prima. Wist ik veel hoe serieus het genomen zou worden. Tot die tijd wilde Arda nog naar Big Brother mouse om weer Engels te kletsen. Dat was weer heel gezellig en een goede afleiding voor mij.

Arda heeft hier ook allemaal nieuwe vrienden gemaakt en ze hebben telefoonnummers uitgewisseld. Zo leuk!

Na Big Brother aten we ergens pizza Funghi. In ieder geval, we dachten dat het Funghi was. Bij het betalen van de rekening zag ik dat het teveel was dus ik de ober roepen. Hij zei dat het klopte en liet op de menukaart zien wat we hadden gegeten; Pizza Funghi extra, dus met ham. Ik eet sowieso geen vlees dus daar baalde ik heel erg van maar het was ook nog eens varkensvlees:) Ik heb dus een dubbele fout gemaakt:) 

Maar Arda en ik hebben er allebei helemaal niets van gemerkt, heel raar.

Maar goed, nu naar het spectaculaire deel van de dag.

Om 20.00 uur gingen we met de manager, de twee schoonmakers, Arda en ik naar het politiestation. Daar was een politie officier, heel streng, geen grijntje emotie op zijn gezicht. En tweetal andere politieagenten waarvan eentje Engels sprak en die mij zou ondervragen.

Nadat we een verklaring hadden afgelegd, werden de twee schoonmakers apart gehouden. De hoogste officier was twee minuten weg en was alweer terug. Hij zei dat ze niet hadden bekend maar het geld wel wilden ophoesten. Heel raar maar daarna gingen ze we druk in gesprek met zijn allen in het Laotiaans. Toen nam hij ze weer mee en bleef dit keer langer weg. Hij nam ook vingerafdrukken van ze en nam mijn paspoorttasje mee. Ik denk dat hij heeft gezegd dat ze moeten bekennen en dat hij er toch wel achter zou komen dmv de vingerafdrukken.

Een kwartier later was de officier terug inclusief mijn 50 dollar. In minder dan twee uur opgelost!

Hij was zo trots en gaf het geld heel blij aan mij terug. Ik bleef hem maar bedanken en hij zei heel schattig “No problem”. Zijn enige Engelse woorden denk ik. En hij lachte ook voor het eerst. De manager vond het heel erg en heeft de betreffende persoon direct ontslagen. Hij kwam later weer terug om nogmaals zijn excuses aan te bieden. Wat een bizzare avond was dit zeg. Om nooit meer te vergeten.

Laotianen zijn heel rustige en zachtaardige mensen, emoties tonen ze niet en ze schrikken als ze anderen zien die emoties tonen. Toen ik boos was, sprak ik wat luider en daar schrokken ze van. En op het politiebureau moest ik huilen en iedereen keek weg en wist niet wat die moest doen. Alleen Arda kwam heel lief mij troosten. Hij heeft gelukkig geleerd om zijn emoties te tonen. De agent ging water voor me halen en ging heel lief praten en vragen stellen.

Aan het eind kreeg ik een preek van de officier dat ik nooit mijn spullen onbeheerd achter moest laten, in welk land dan ook.

Jeetje, een avond op het politiebureau, hebben we ook nog meegemaakt.

Morgen laatste hele dag in Laos en dan naar Cambodja. Wie weet wat we daar allemaal gaan meemaken.

Ik ga nu lekker slapen want ik ben supermoe. Arda heeft het trouwens supergoed gedaan, hij is heel nuchter en kan goed relativeren. Heel fijn zo een reismaatje. 

xoxo

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s