Het beloofde langere stuk over het Angkorgebied

Gisteren had ik een heel lang stuk geschreven maar alles verdween opeens. Zo balen. We hebben dus het Angkorgebied bezocht maar lang niet alles want dan ben je zeker een week bezig. Voor mensen die niet weten wat het Angkorgebied is; Die is een gebied zo groot als de provincie Utrecht waar belangrijke Hindoeistische- en Boeddhistische tempels staan die zijn gemaakt tijdens het bestaan van het Khmer-rijk. De Khmer zijn de Cambodjanen van nu. Wat ik nu schrijf is erg kort door de bocht dus ik adviseer jullie het zeker eens op te zoeken en te lezen. Het is een zeer indrukwekkende geschiedenis aan de andere kant van de wereld.

En dan over de Turkse monniken; Arda en ik stonden bij een tempel en wilden wierook aansteken en een wens doen. Arda vouwde zijn handen voor zich en wilde net een wens doen toen er drie monniken kwamen. De mannelijke monnik hielp Arda bij zijn houding en liet zien hoe hij moest bidden. Ik zei tegen Arda:”Arda doe maar na wat hij doet.” Toen riep de vrouwelijke monnik:”Arda???” Bleek dus dat het Turkse monniken waren. Dus ik vertellen dat ik al twee dagen aan het huilen was uit angst dat Arda iets had opgelopen door die lik van die hond. De monniken stelden me gerust en zeiden dat zij zelf elke dag zijn gelikt door honden en het echt geen kwaad kon. Ook pakte de monnik een anti-infectie middeltje en spoot het op Arda’s muggenbeten. Hij zei ook nog tegen Arda dat hij mij tot rust moet manen omdat ik zo een paniekerd ben:)) Ze nodigden me ook uit bij hen in Turkije. In september hebben ze meditatielessen in Polen, daar hebben ze me ook voor uitgenodigd. Ik wil al heel lang leren mediteren, misschien is dit een mooie gelegenheid om ermee aan de slag te gaan. We hebben in ieder geval gegevens uitgewisseld en afgesproken om contact te houden. Na deze ontmoeting voelde ik me een stuk beter en was opgelucht.

‘s Avond in het hotel had ik nog een ontmoeting maar die was een beetje gek. Een van de gasten van ons hotel kwam naar mij toe voor een gesprekje, zomaar uit het niets. Hij stelde zich voor als:” I’m professor bla bla bla” Ok, hij vindt zijn titel dus heel belangrijk. En toen wilde hij mijn telefoonnummer, en die gaf ik ook, zo stom van me. Zoals Arda zei:”Die kun je gewoon blokkeren mam.” Op zich was ons gesprek heel boeiend alleen was hij zo een plakkerd. Hij wilde met ons mee de stad in maar ik zei dat we niet gingen. Arda vond hem vreselijk irritant. Toen ik vertelde dat ik dit vaak meemaak, zei Arda dat het hem vreselijk leek om mij te zijn:))

Nadat de professor :)) weg was, hebben Arda en ik op de bank bij de bar UNO gespeeld en zijn toen om 20.00 uur al naar bed gegaan.

Tempelhoppen was erg vermoeiend omdat de afstanden groot waren en je heel veel moest klimmen. 

We zijn nu zo een week of vijf op vakantie en hebben nog 6 nachten te gaan. 7 Dagen die ook volgepland zijn.17 Augustus gaan we met de bus voor twee nachten naar Battambang, van daar gaan we voor twee nachten naar de hoofdstad Phnom Penh en dan uiteindelijk een nacht  naar Bangkok om van daaruit terug te vliegen naar Dusseldorf. Ik heb wel weer zin om thuis te zijn. Ik ben een beetje moe en de schrik van dat hondje met Arda heeft me best zwak gemaakt. We hebben een zeer lange en intensieve reis gemaakt, veel geleerd, veel gezien en nog meer naar elkaar toe gegroeid, als dat al kon. We zijn al aan het praten over onze komende reizen maar dat houd ik nog even voor me:) Arda wil graag Zuid-Oost Azië ‘afmaken’ maar ik heb heel andere plannen:) Ik ga dit stuk op de blog plaatsen en dan schrijf ik vanavond weer over vandaag.,