Boze en chagrijnige vegan in Bursa

Hi allemaal,

Afgelopen twee dagen heb ik niet geschreven, dus doe ik nu mijn verhaal van deze dagen.

Gisteren was ik moe, vies en chagrijnig. Op zich was de reis naar Bursa heel fijn; een mooie route met prachtige landschappen, Arda bij me, een chauffeur die veilig reed, maar toch kwam ik kapot aan in Bursa.

De nacht ervoor had ik amper geslapen waardoor ik geen puf had.

Toch wilde ik er het beste van maken omdat mijn moeder eindelijk eens drie daagjes vakantie heeft (Ze zorgt op dit moment full time voor haar zieke moeder, waardoor ze helemaal geen vrije tijd heeft).

We ontmoetten mijn moeder in ons hotel, was heel fijn om haar na twee maanden weer te zien. 

We kleedden ons snel om en besloten de stad in te gaan.

Jeeessusss, wat waren we in shock. Bij Bursa dachten wij aan rust, natuur en historie. Het stukje historie klopt maar rust en natuur is zo op het eerste gezicht moeilijk te vinden. Misschien dat we het nog moeten ontdekken, maar voor vandaag leek het echt net Istanbul.

De avond van onze aankomst besloten we de wijk te verkennen. We verblijven heel dichtbij de Ulumoskee, heel centraal dus.

We bezochtten de Ulumoskee, het Hanlar gebied (Het oude winkelcentrum in de tijd van de Ottomanen) en zochten iets te eten.

Het is hier echt een hel voor Vegans. Ik werd gek van de toeristenjagers die in mijn oor bleven tetteren dat ze kebap en döner hadden. Op een gegeven moment was ik zo boos dat ik agressief omdraaide en recht in het gezicht van een ober vroeg of ze ook gerechten met olijfolie hadden. ‘Nee, natuurlijk niet’ was zijn antwoord. ‘Houd dan op met roepen in mijn oor!’ zei ik boos tegen hem. Niet redelijk maar ik was zo moe en chagrijnig dat ik even de boze vegan werd. 

Deze avond ging ik al om 19.00 uur naar bed en heb tot vanochtend tot 9.00 uur geslapen. Ik was echt kapot, maar werd wel heel uitgerust wakker.

Vandaag hebben we zoveel gedaan, alleen zal ik dat verder vertellen in mijn volgende blog (die ik overigen geluk nu ga schrijven).