Dumb and Dumber

25 juli 2019 - Konjic, Bosnië en Herzegovina

Vandaag ben ik aan de dood ontsnapt, en ik overdrijf dus niet. Ik had een engeltje op mijn schouder en een superman in mijn raftingboot.

Vandaag zouden we dus gaan raften. Leuk, lachen en vooral niet gevaarlijk dacht ik. We zaten met twee gekke dames van in de 50 in een boot en Beshir was onze begeleider. We begonnen lekker rustig, hier en daar een stroming en prima te doen. Maar op een gegeven moment werden de stromingen veel sterker en de stenen op de bodem van de rivier groter, waardoor we steeds overal tegenaan botsten. Op een gegeven moment gingen we heel stijl naar beneden en tegelijkertijd botsten we tegen een kei aan. Ik verloor mijn evenwicht en viel uit de boot, met de stroming mee naar beneden. In mijn belevingswereld duurde het allemaal maar 1 seconde en ik redde mezelf. Maar ik herinner me dat Beshir als een Superman de boot uit dook en heel snel bij mij was om mij op te tillen. Hij zwom mij naar de kant, ging mijn schoen en peddel halen en zwom toen terug naar de boot. Met het bootje kwam hij naar mij en sleepte mij de boot in. Dat was echt schrikken, maar op dat moment viel het wel mee. Nu pas dringt het tot me door wat ik heb meegemaakt. We hebben 20 km. geraft en we hadden dus nog een lang stuk te gaan. Maar ja, ik was nu de zwakste schakel en moest steeds als er een stroming was in het midden zitten, en Beshir hield steeds zijn arm om mij heen. Ik voeld me niet meer serieus genomen, beetje irritant maar ik moet toegeven, ik ben ook niet zo heel sterk. Die twee andere vrouwen waren echt heel sterk en peddelden erop los. We hebben tussendoor wel een pauze gehad en hebben een bbq gedaan. Was heel gezellig. Als ik terugkijk op deze dag ben ik blij dat we het hebben gedaan. Ik zal het niet snel meer durven maar ik kan er ook wel weer om lachen:) 

In de avond toen we thuiskwamen, gingen we even uitrusten, omkleden en naar buiten om te eten.

Het hotel heeft een heel schattig hondje dat Arda per se wilde aaien. Sukkel die ik ben, zei ok. Ja hoor, Arda werd gebeten door de hond. We leren het ook gewoon niet af. De eigenaar verzekerde ons met 1000 procent dat de hond zijn inentingen had en dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Het was verder ook geen harde beet, het bloedde ook niet of zo, dus we waren gerustgesteld.

Arda en ik konden er wel om lachen, we voelen ons een beetje als Dumb and Dumber. We zeiden al voor de grap dat we volgend jaar maar gewoon naar Turkije moeten en in een all-in hotel moeten verblijven. We blijven onszelf uitdagen met die backpackvakanties:)

We hebben vanavond in een heel leuk restaurant gegeten, waar we gisteren ook hadden gegeten. Mooi uitzicht, lekkere toetjes. 

Het was weer echt zo een typisch memorabele dag, ondanks alle tegenslagen. 

Dit is onze laatste nacht in Konjic, morgen gaan we als het goed is met de trein naar Mostar. We hebben geen kaartjes of zo, dus hopen dat er plek is. In Mostar verblijven we twee nachten en dan naar Montenegro als er bussen zijn. Anders misschien naar Kosovo of door naar Albanië.

Trouwens nog iets, Arda hoort altijd van medereizigers dat hij een zeer bijzondere moeder heeft hahaaa. Het is vast als compliment bedoeld maar zo voelt het niet altijd:D Ik zei ook tegen Arda dat hij later aan zijn vriendin kan vertellen dat hij zo een rare moeder had die nooit standaard dingen deed met hem. Arda gaat later vast elk jaar op de camping in Frankrijk staan, hij zal alle adrenaline wel zat zijn:))))

Foto’s

3 Reacties

  1. Ayşe:
    25 juli 2019
    Daarom pakken dus ook ieder jaar gewoon die all ınclusief hotels ın Turkije:-)) nıks mis mee hoor😛
  2. Ayşe:
    25 juli 2019
    Daarom pakken wij moest het zijn😂😛
  3. Ayse:
    26 juli 2019
    Volgend jaar wij dus ook🤪🤣