Geluk bij een ongeluk

Een gekke dag… Wat heel gezellig en leuk begon, eindigde met een verdrietige situatie. 

Laat ik beginnen bij het leuke deel.

In de ochtend werden we op tijd wakker omdat we een rondleiding voor het Pantheon hadden geboekt. Het Pantheon is zo een vijftien minuten van ons hotel, dus besloten we weer een electrische step te nemen. Dat was echt zo leuk! Je ziet alles, rijdt kleine straatjes in, komt snel ergens. Tot zover een aanrader dus. Voordat de rondleiding begon, hadden we nog 10 minuten om te ontbijten. Aangezien het ontbijt in Rome sowieso niet uitgebreid is, hebben we bij het Pantheon snel een plekje gevonden en chocolate cookies gegeten en thee gedronken.

De rondleiding zelf was indrukwekkend en erg leerzaam. Nog maar weer eens hebben we gezien hoeveel kwaad religies kunnen doen. 

Na de rondleiding besloten we lopend naar de Jewish getto te gaan. Hier hebben we geluncht en gezellig op een terrasje gezeten. Het was vroeg in de middag nog heerlijk weer, maar niets zo verraderlijk als het weer in Rome heb ik opgemerkt.

We hebben nog wat fonteintjes en parkjes bezocht in deze wijk en daarna besloten we een step te nemen om willekeurig te rijden door de stad.

Dat bleek achteraf een zeer slecht idee… We hadden al een tijdje getoerd en besloten richting Engelenburcht te gaan. We reden op de openbare weg met verschillende zijstraten die niet goed zichtbaar waren.

Helaas zagen we een motor die van rechts kwam te laat en botsten frontaal tegen zijn linkerkant. Gelukkig kan ik het nog navertellen, wat betekent dat het met een sisser is afgelopen. Het moment van het ongeluk leek heel traag te gaan, terwijl het echt pats boem opeens was. Ik stond voor Arda op de step en Arda had zijn armen om mij heen om het stuur te kunnen besturen. Hij bleef mij heel stevig vasthouden op het moment van het ongeluk en ik was als het ware een levend kussen voor hem, waardoor we er allebei relatief goed van zijn afgekomen. Mijn linkervoet is gekneusd en mijn rechterarm doet nogal pijn, maar het had veel erger kunnen aflopen. De bestuurder van de motor had gelukkig ook niets. Hij werd eerst boos op ons, maar daarna kwam hij tot bedaren. De regels op dat kruispunt waren ook wel erg onduidelijk en het verkeerslicht aan onze kant deed het niet. Hij wilde per se de politie roepen dus daar hebben we op gewacht. Eerst kwam er na een half uur een verkeeragent, die overigens megalief was voor me, en daarna hebben we ruim een uur op de politie moeten wachten. Ondertussen was het ook echt aan het stortregenen, wat echt heel irritant was. We hebben alles besproken met de politie, papierwerk geregeld en besloten daarna naar ons hotel te gaan, want we waren tot onze sokken drijf- en drijfnat. 

Trouwens; terwijl we op de politie aan het wachten waren, kwamen we helemaal toevallig kennissen uit Nederland tegen. Was zo fijn om op dat moment een bekend gezicht tegen te komen.

Nu zijn we in ons hotel aan het uitrusten. Onze natte kleding hebben we verwisseld voor warme kleding, we hebben eten besteld en zijn nu aan het chillen in bed. Ik ben helemaal moe van de spanning. Arda blijft heel optimistisch en lief, dat waardeer ik wel heel erg. 

Ik denk niet dat we vandaag nog naar buiten gaan omdat ik én moe ben én mijn voet wil laten koelen. 

Morgen om 13 uur moeten we in het Vaticaan zijn voor een museumbezoek. Ook dit doen we met een gids, ik ben heel erg benieuwd. Verder hoop ik vooral dat mijn voet niet al te veel problemen gaan geven.

Morgen hopelijk een positiever verhaal lieve mensen.

Xxx

Ayse