Groetjes uit Utrecht 🙈

Hierbij schrijf ik mijn bijna laatste blog voor deze reis (ik kom nog met een allerlaatste blog met praktische tips), vanuit Utrecht in ons huis. Het is heel gek om te kunnen slapen zonder de muren en hoeken en gaten te checken op spinnen, hagedissen en andere insecten:) Houd mijn pagina wel in de gaten als je vaker mijn blogs wilt lezen want we kunnen elk moment weer op reis gaan, je weet het niet met ons:)

Of zet je mailadres op de lijst via deze website zodat je een bericht ontvangt zodra ik weer een verhaal plaats.

In deze laatste blog wil ik terugblikken op onze reis. 

Ik heb de afgelopen weken drie landen mogen zien en ervaren; Vietnam, Laos en Cambodja. Tevens was mijn reis in Vietnam mijn eerste soloreis. Zoals ik eerder ook heb geschreven, ik raad het iedereen aan om eens alleen te reizen. Het doet veel met je, je bent op jezelf aangewezen en dit kan alle kanten opgaan. Ik vreesde voor eenzaamheid maar het tegendeel was waar. Ik heb nog nooit zo intens genoten van een reis. Omdat je geen aanspraak hebt, heb je veel meer de neiging om naar buiten te treden. Ik heb fijne mensen ontmoet, een prachtig land leren kennen en ik ben dankbaar voor elke seconde. 

Het tweede deel met Arda was op een andere manier bijzonder. Niet alleen omdat we eindelijk weer herenigd waren maar ook omdat we emotionele momenten hebben meegemaakt, mooie maar ook verdrietige zoals het eerder terugvliegen naar Nederland. Maar Arda en ik zijn ondanks sommige moeilijke momenten heel erg dankbaar dat we dit weer met zijn tweetjes hebben gedaan. De laatste dag hebben we dan ook heel bewust heel gezellig afgesloten in Bangkok met winkelen, lekker eten en veel slenteren.

Arda en ik zijn goede (reis)maatjes en weten heel goed op elkaar in te spelen. Ben ik een beetje down? Dan pept Arda mij op. Is Arda verdrietig of onzeker, dan ben ik er om sterk te zijn en om er voor hem te zijn. 

Misschien is dit wel het bijzonderste aan deze hele reis geweest. De manier waarop we op elkaar inspeelden. Jullie hebben ook wel gemerkt in mijn blogs dat emoties een grote rol spelen tijdens zo een reis. Je kunt het niet vergelijken met een weekje aan het strand zitten. Bij een strandvakantie heb je vaak minder uitdagingen en minder tegenslagen omdat je niet op veel verschillende plekken komt en alles redelijk vast en veilig lijkt. Als je gaat backpacken heb je te maken met veel factoren. Deze factoren kunnen soms heel intens zijn waardoor je emoties ook heel sterk zijn. Dat hoort bij een reis als deze en ik omarm het dan ook.

Verder; Dat Arda vaccinaties moest hebben en de hele familie in paniek was,betekent niet dat we dit continent niet  meer gaan bezoeken. Sterker; ik mis Zuid-Oost Azië nu al verschrikkelijk en ga snel terug. 

Sommige familieleden hebben het nooit echt fijn gevonden dat Arda en ik met zijn tweetjes spannende avonturen beleven in voor hen onbekende landen. Onbekend maakt onbemind, waardoor ze bang zijn voor ziektes etc. Nu we dit hebben meegemaakt met Arda ben ik bang dat ze gaan zeuren dat we niet naar verre landen moeten gaan( Zoals mijn vader heel blij zei op het vliegveld:”Andalusië is heel mooi, dat zouden jullie volgend jaar moeten doen.” :) )En daar heb ik dus geen zin in. Gelukkig weten ze ook dat ik mijn gang ga en me niet laat tegenhouden door hun angsten.

Ben ik nooit bang? Zeker wel, maar ik heb geleerd om juist op die angsten af te gaan want dan zie je dat die angsten vrijwel altijd ongegrond zijn. 

Als je openstaat voor nieuwe dingen, maak je de mooiste herinneringen en leer je de bijzonderste mensen kennen. 

Dit was mijn laatste blog voor nu. Heb je vragen? Dan kun je ze altijd nog onder dit verhaal zetten zodat ik ze kan beantwoorden. Dat doe ik met alle liefde en plezier.

Iedereen bedankt voor het lezen, ik heb bijna 4000 volgers, wie zijn dat toch allemaal, ben zo benieuwd, en ik hoop jullie weer te ‘zien’ zodra we weer gaan reizen.

Heel veel liefs 

xoxo