Hand in hand door Luang Prabang slenteren

Wat een heerlijke dag weer en wat hebben we ontzettend veel gedaan.

Vanochtend werd ik om 6 uur wakker maar meneer sliep gewoon uit. Om 9 uur maakte ik hem toch wakker omdat ik wilde ontbijten en de dag wilde starten. We hadden allemaal leuke plannen, zonde als we pas in de middag de straat op zouden gaan.

Ten eerste; wat is Luang Prabang een ontzettend gave stad! Er heerst een heel ontspannen en gezellige sfeer. De vele tempels, de tuktuks, de markten, alles samen maakt het een typisch Aziatische stad met nog niet zoveel toeristen die rondlopen. 

‘s Ochtends begonnen we met het bezoeken van tempels. De eerste tempel was een complex met een binnentuin waar de monniken zelf verblijven, dus heel bijzonder dat we dit complex in mochten. Het was er heel sereen en rustig, waardoor wij ook tot rust kwamen. Arda wilde niet eens weg uit de tempel en bleef lekker zitten en bekeek alle beelden en beschilderingen. Buiten in de binnentuin zagen we dat monniken zelf nog een gebouwtje erbij aan het bouwen waren. Ik wilde vragen of ik er een foto van mocht maken maar Arda was helemaal in paniek:”Mama, neee, vrouwen mogen geen monniken aanspreken.” Ik wist dat dit in Thailand het geval was maar bv. bij Boeddhisten in Vietnam weer niet. Ik kon me niet voorstellen dat ze tegen mij, vriendelijke mevrouw:), onaardig zouden doen omdat ik ze aansprak. Mijn gevoel bleek correct, ze waren wat verlegen maar heel aardig en ik mocht een foto maken. Na deze tempel liepen we een bureautje binnen om iets te regelen voor morgen, we willen dan namelijk naar de Kua Si watervallen.

In ons hotel wilden ze dit regelen voor 45 dollar en op straat zei een chauffeur 100 dollar, hahaaa wat een grap dacht ik.

Uiteindelijk hebben we het voor €3,50 per persoon geregeld. We worden morgen opgehaald dan mogen we 4 uur daar blijven en dan worden we weer teruggebracht. 100 dollar, ammehoela. Nu maar hopen dat het goed verloopt en dat goedkoop niet duurkoop wordt. 

Het is wel heel grappig, in Thailand word je altijd aangesproken met de vraag “Madam massage?” en hier in Luang Prabang met “Waterfalls?” 

We moesten er erg om lachen met Arda.

Na dit geregeld te hebben, wilden we naar the Royal Palace maar het regende zo erg dat we een massagesalon binnendoken. We hebben allebei een footmassage van een uur genomen en wowwww wat was het lekker. Al zat Arda wel de hele tijd te zeuren dat het pijn deed:) Ik probeerde hem te overtuigen dat het heel goed voor hem is en dat de energiestroom van zijn lichaam op deze manier openging:) 

Na de heerlijke massage, ik heb wel erg genoten, hadden we honger. We liepen naar Utopia, dit is een beroemd café aan de rivier waar backpackers vaak komen. Je kunt er liggen op bedjes en lekker eten terwijl je geniet van het uitzicht. We hebben hier best lang gezeten omdat het er heerlijk chillen was. We hebben ook van alles besteld (fruit,springrolls,patat,popcorn) en er een lange tijd gezeten, gegeten en gekaart. Was echt supergezellig hier, een aanrader dus.

Hierna gingen we op aandringen van Arda met de tuktuk naar the Royal Palace. Ik had liever gelopen maar Arda wilde per sè een keertje in de tuktuk.

The Royal Palace was mooi en we hebben veel gezien en geleerd.

Het is zo leuk en ontroerend om te zien hoe interessant Arda alles vindt. Hij toont veel interesse voor de geschiedenis en de cultuur van het land en doet heel actief en fijn mee. Ik merkte op dat hij op veel plekken geduldiger is dan ik en alles uitgebreid wil bestuderen en lezen. Ik schaam me bijna om het te zeggen maar zijn Engels is zo goed, vooral zijn woordenschat, dat ik hem soms moet vragen wat een woord betekent.

Na het paleisbezoek besloten we naar het hotel te gaan om te zwemmen. Het was namelijk van fris naar erg benauwend warm gegaan in de stad. Al lopend door een marktje gingen we naar het hotel. Op de markt zag ik een jurkje dat ik per sè moest kopen van Arda en Arda wilde zelf afdingen:) Zo schattig. 

We hebben het jurkje gekocht en toen naar ons hotel gegaan om te zwemmen. Na het zwemmen heb ik een dutje gedaan op onze kamer en Arda heeft zich vermaakt met de tablet.

Hierna wilden we nog eigenlijk naar het Big Brother mouse project maar we waren helaas te laat.

Big Brother Mouse project is een project dat is opgezet om reizigers in contact te laten komen met jong volwassen Laotianen die hun Engels willen ontwikkelen dmv. contact met toeristen. Een soort van taalcafé zoals wij ze ook hebben in Nederland. Maar ik las dat ze een nieuw project hebben dat Big Sister Mouse heet en waar je aan kan deelnemen. Je hoeft geen afspraak of zo te maken, je gaat om 9 uur naar het café en dan ga je met het personeel mee naar the country side om de hele dag op een schooltje met kinderen, pubers en jong volwassenen Engels te praten, spelletjes te doen en boekjes te lezen. Het leek ons zo een leuk initiatief dat we hebben besloten dit overmorgen te gaan doen ipv. de grotten bezoeken. 

Na ons dutje en uitrustmoment liepen we naar buiten om te eten en rond te struinen op de night market. Het regende zo heftig dat we besloten om het eerste de beste zijstraatje in te rennen en een willekeurig restaurant in te lopen. Het was random maar wel een goede gok want waar we terechtkwamen, was er heerlijk eten en leuke muziek (à la Queen). 

We hebben er lang gezeten, geproost op onze reis en heel gezellig gekletst over van alles en nog wat. Ik vertelde onder andere over Vietnam en Arda vertelde wat hij de eerste dag op de middelbare school wil dragen:)

Hierna zijn we hand in hand al zingend (Arda’s musicalliedjes) naar huis gegaan. 

Nu liggen we in bed en gaan nog chillen.

xoxo