Helemaal kapot in Istanbul (bijna 30.000 stappen!)

Gisteravond toen we in ons hotel aankwamen, waren we he-le-maal kapot! We hebben zoveel gelopen dat we onze voeten niet meer voelden, of eigenlijk heel erg voelden en dan vooral van de pijn. We hebben alles wat we deden lopend afgelegd en dat was achteraf gezien best wel een heftige daad. Vandaag gaan we dat iig. anders doen. 

In de ochtend werd ik slaperig wakker, ik had nog makkelijk een uur kunnen slapen maar ik zal vol met adrenaline dus stond ik op, ging ontbeten en ben toen naar een kapper in de buurt gegaan voor een manicure en pedicure. Mani/pedi's zijn hier zo goedkoop vergeleken met Nederland dat ik dit altijd wel laat doen voordat we terugkeren naar Turkije. Toen ik klaar was bij de kapper, liep ik terug richting hotel en wachtte tot Arda wakker werd. Meneer neemt elke dag alle tijd om uit te slapen en wakker te worden, en als hij dan wakker is, is het ontbijt van het hotel al lang en breed opgeruimd. Wat betekent dat we en in het hotel voor ontbijt betalen en buiten moeten ontbijten, wat we dus ook deze dag weer hebben gedaan. De plek waar we gingen zitten was gezellig maar de meneer die er werkte was wel erg geïnteresseerd in me en bleef maar terugkomen, kletsen, proberen met Arda in contact te komen (het hart van een vrouw verover je door eerst het hart van haar kind te veroveren:) ) en toen we weg wilden bleef hij maar aandringen of ik geen thee wilde. Dit is overigens niet de eerste keer dat dit gebeurt. Volgens mij ben ik het type vrouw waar Turkse mannen op vallen, want hier word ik zo vaak aangesproken of geprobeerd te flirten met me, in Nederland is dat echt veel minder. Of Nederlandse mannen zijn gewoon geen openlijke flirts natuurlijk:) Kan ook nog. Het vervelende eraan hier vind ik dat ze eigenlijk pas afhaken als ik tussen neus en lippen door zeg dat ik een man heb. Alsof ze anders wel het recht hebben om door te gaan met versieren tot het vervelend begint te worden. Dit is overigens over de hele wereld wel zo, mannen nemen de ruimte en het recht om vrouwen te versieren en haken pas af als ze door hebben dat je een partner hebt. Ik merk dat Arda het in het begin heel irritant vond en mij wilde beschermen maar dat hij nu ziet dat ik het ook prima zelf kan afhandelen. Arda kiest er voor om nors naar die mannen te kijken of te intimideren door ze heel lang aan te staren:) Ik vind het schattig en aandoenlijk:) En als we het toch al over interactie tussen mensen hebben, kan ik er gelijk nog iets in gooien. Vandaag werden we twee keer aangesproken over de relatie tussen Arda en mij. Een keer in de rij voor een museum; een mevrouw dacht dat ze ons herkende uit Londen en dacht dat Arda en ik broer en zus waren, en een keer  in een winkel waar de verkoopster in shock was omdat Arda mij mama noemde 'Jullie hadden vrienden kunnen zijn' :)) Ja, ja, doet je ego toch wel goed hoor. Niet eens dat ze vinden dat ik er jong uitzie, maar dat mijn energie niet oud voelt. Ik word morgen 43 en heb daar helemaal vrede mee, leeftijd zegt mij niet veel, maar ik zou het erg vinden als mijn energie oud zou aanvoelen. 

Oke, nu ga ik verder met onze dag, ik ben te veel afgedwaald. Na Arda' s ontbijt gingen we naar het archeologisch museum. Het was in het begin nog wel leuk maar op een gegeven waren er zo veel potten te bezichtigen dat we er melig van werden. In het begin had het museum veel beelden uit de Griekse oudheid en dat was wel interessant. Wat ik ook heel leuk en bewonderenswaardig vond, is dat Arda veel teksten kan lezen omdat hij twee jaa gymnasium heeft gedaan, ook wist hij veel te vertellen over de schilderijen die we tegenkwamen. Helaas is hij na twee jaar gymnasium afgehaakt en is atheneum gaan doen omdat hij het niet leuk meer vond, maar ik denk stiekem dat hij het nu toch wel jammer vindt. Je algemene kennis is zo veel breder als je het gymnasium hebt gedaan. Maar ik merk dat twee jaar gym hem ook al veel heeft bijgebracht, fijn om te zien. Terug naar het museum; na zo een twee uur waren we echt moe en hebben we in de museumtuin limonade gedronken en zijn afgehaakt. We besloten te stoppen met het bezoeken van de rest van de potten:) en liepen richting Eminonu. We wilden van daar de ferry naar Karakoy pakken (een ritje van 5 minuten) maar namen per ongeluk de ferry naar Kadikoy. Dus van daar namen we weer een andere ferry naar Karakoy, en zijn we op deze manier ipv. 5 minuten zeker wel 45 min. onderweg geweest:) Uiteindelijk kwamen we aan in Karakoy en zijn van daar lopend richting Taksim gegaan. Is een heel leuk stukje; via de stijle heuvels langs de Galatatoren, door Istiklal caddesi naar Taksim. Taksim was dan ook niet het doel hoor, maar vooral alles ertussen. En met alles bedoelt Arda De Galatasaray fan store. Daar koopt hij namelijk elk jaar een fan t-shirt. Alleen dit jaar viel het t-shirt tegen; het was megaduur en niet zo veel anders  dan die van vorig jaar. Hij zag er dus van af en was een beetje teleurgesteld. Na dit tegenvallertje wilden we iets gaan eten. Ik zag op google maps dat er een vegan eettent in de buurt zou moeten zitten. Het was in de achterstraatjes van Istiklal, in Cihangir. Daar liepen we dus heen. Wat is Cihangir leuk! Ik weet niet waarom maar we komen nooit in de achterstraatjes van Istiklal, zouden we echt vaker moeten doen. Al moet ik zeggen dat het niet iets voor Arda was, zou leuker zijn geweest met Sinan. Het eettentje was niet per se gezellig maar het eten was verrukkelijk! Ik heb er uitgebreid gegeten en toen zijn we terug gegaan richting de drukte. Istiklal is echt veel te druk, niet mijn ding eerlijk gezegd. Heel toeristisch en amper local Turken. Ik houd daar niet van, niet van massa's en niet als het zo erg toeristisch is dat ik me niet meer in het land voel waar ik echt ben. Ondertussen was het 22.00 uur en besloten we naar ons hotel terug te keren. 'Lekker lopen over de Galatabrug en van het uitzicht genieten' dachten we. Het eerste half uurtje was het ook wel heel mooi en gezellig maar op een gegeven moment waren we echt helemaal kapot. We sleepten ons vooruit (het is hier ook heel stijl, wat het het lopen bemoeilijkt) en kwamen rond 23.00 uur aan in ons hotel. Snel douchen en daarna slapen, want we waren echt helemaal kapot. :))