Inpakken en afscheid nemen

Onze laatste hele dag in Laos :( Ik vind het erg jammer en had graag nog meer van het land willen zien dan behalve het noorden maar Cambodja wil ik ook niet missen. Er komen hopelijk nog vele mooie reizen waarbij ik Laos weer kan bezoeken.

Vanochtend werd ik een beetje gek wakker na het incident van gisteren. Arda en ik hadden allebei diep geslapen van alle indrukken en werden allebei heel uitgerust en op tijd wakker. Na het ontbijt namen we de fiets om de dorpjes om de stad te verkennen. Je hebt hier een grote brug waar je overheen moet fietsen om bij de country side te komen. Het uitzicht was zoooo mooi op de brug alleen konden we helaas niet stoppen om een foto te nemen omdat je over twee plankjes moest fietsen om aan de overkant te komen. Dat was best spannend omdat de planken niet helemaal gaaf waren en omdat het ook regende. Je zou beter de brug lopend kunnen oversteken zodat je kunt genieten van de omgeving. Heel gek, op het moment dat we aan de overkant waren, was er opeens geen enkele toerist meer te zien. We fietsten wat doelloos rond tot we een grote supermarkt tegenkwamen. Fietsen geparkeerd en naar binnen gegaan om te kijken wat ze er allemaal hadden. En het was leuukkkk. Alles was veel goedkoper dan op de night market en er was echt van alles te koop, van brommers tot pannen. Ik heb een schriftje gekocht, Arda een zakmes en verder wat kleine frutseltjes. We hebben er ook nog een zak chips gekocht en daar voor de deur op een bankje opgegeten.

Hierna fietsten we verder en kwamen na 10 minuten een lokale markt tegen waar we ook weer stopten om het te bezoeken. Ik heb hier wat kleding gekocht. Best wel gek want dit is de eerste keer dat ik weer naar kleding kijk. Na de markt hebben we nog wat rondgefietst en zijn toen via de brug weer naar het hotel gegaan om de spullen te droppen die we hadden gekocht. Terwijl Arda op bed lag, viel hij in slaap dus een wat langere pauze gehouden.

Na deze break wilde Arda heel graag naar een fish spa. Ik dacht dat ik er eentje had gevonden maar onze zoektocht van ruim een half uur eindigde met het lopen van een rondje om de stadskern, helaas geen fish spa. Ik wilde wel een massage dus gingen we een random massagesalon in. Arda de zieligerd moest een uur wachten want hij wilde geen massage. Mijn massage was ook slecht. Die vrouw bleef maar drukken op mijn benen en deed verder niets. Ik heb wel betere meegemaakt dan dit. Na dit heerlijke uurtje gingen we voor de derde keer op rij naar Big Brother. Eigenlijk wilde ik story telling gaan bezoeken maar Arda wilde echt heel graag weer naar Big Brother. Omdat het vandaag onze laatste keer was, hebben we foto’s genomen met elkaar, geknuffeld en elkaar mooie wensen toegewenst. Was gek, we kennen ze nog maar drie dagen maar het was heel vertrouwd en we vonden het echt jammer dat we ze niet meer zouden zien. Arda heeft wel telefoonnummers, ben benieuwd of ze contact gaan houden.

Na Big Brother gingen we, ja ja verrassing, naar de night market. We hebben niets gekocht maar even sentimenteel gedaan “Dit is de allerlaatste keer hier” en zo. Luang Prabang begon echt wel bekend terrein te worden voor ons en we voelden ons er ook echt thuis. De tuktuks met de chauffeurs die ‘waterfall’ roepen, de tempels overal, de monniken, de lieve mensen die altijd glimlachen. Ja, het was wel heel fijn hier. 

Na de night market zijn we naar huis geslenterd om ons klaar te maken voor morgen. Ik heb net alle spullen in de backpacks gepropt, rugzakken ook klaar en daar gaan we weer. We hebben zoveel in- en uitgepakt deze zomer dat ik het raar vind als ik meer dan 3 dagen ergens verblijven. Maar je went eraan, je wordt er zelfs heel praktisch in. Ik heb mijn systeem en kan binnen 5 minuten klaarstaan als het nodig is. 

We gaan zo onze laatste nacht in en hopen snel weer terug te komen in Laos.

En dan nog iets anders wat ik wil delen. Iets over mezelf;

Zou ik mijn soortgelijke leven in Nederland kunnen doorzetten? Nooit make-up, altijd die heerlijk zittende harembroeken aan en eeuwig een knotje met bandana in je haar en niet elke dag insmeren met olijfolie en kokosnootolie. Het gekke is, is dat ik het hele jaar lang heel erg mijn best doe om zachte handen, voeten en een niet te droog gezicht te hebben terwijl het hier vanzelf gaat. Ik loop hier zo veel mogelijk op blote voeten maar mijn voeten hebben nog nooit zo lekker gevoeld. En mijn gezicht dat altijd schilfert in Nederland, is hier lekker zacht zonder droogheid. Moet ik gewoon niet mijn best meer doen en gaat het dan vanzelf of vind ik hier het uiterlijk gewoon veel minder belangrijk en lijkt het allemaal maar zo? 

Waarom voel ik me zo raar als ik er zo bijloop in Nederland terwijl dit is hoe ik er het liefst bijloop en waar ik het meest gelukkig van word? 

Het lijkt wel of aan deze kant van de wereld niet wordt gekeken naar je uiterlijk maar naar jou. Als je glimlacht, is het al goed, je voelt de verbondenheid met degene tegen wie je lacht zonder te zien wat iemand om zijn lichaam heeft hangen.  Zelfs Arda viel het op vandaag. Hij vroeg of ik zo zou blijven als we weer terug zijn in Nederland. Ik vroeg hem wat hij bedoelde. Hij zei dat ik hier veel at en dat ik er veel beter uitzag. Ik heb een slechte geschiedenis met (niet) eten dus het valt Arda op hoe lekker ik in mijn vel zit hier. 

Heel bijzonder.