Kop Chai Laos 🇱🇦, Susudai Cambodja 🇰🇭

Vanochtend werden we wakker in Laos en gaan nu naar bed in Cambodja.

Vanochtend werden we wakker en ik besloot om alvast te ontbijten en niet op Ardos te wachten. Toen ik in de ontbijtruimte kwam, zag ik de officier van eergisteravond en nog een agent in officiële pak en al. Impressive! Ik weet zeker dat het om onze zaak ging want waarom zouden ze anders komen? Toen hij mij zag, begon hij blij te lachen en zei:”How are you?” Zo schattig. Ik heb ontbeten en ondertussen gekeken naar wat zij deden. Ze praatten met de manager, bekeken het hotel en checkten papieren. Hierna waren ze klaar en vertrokken weer. Ik wilde eigenlijk op de foto met de officier maar Arda vond dat echt niet kunnen. Arda schaamt zich al genoeg voor me dus heb ik het maar gelaten:) Niet dat ik me er iets van aantrek hoor, maar dit vond ik ook wel een beetje ver gaan:)

Toen we wilden uitchecken, kwam de manager naar me toe met 50 dollar, hij wilde mij die geven als excuses voor alle gebeurtenissen. Ik had mijn geld al terug dus wilde het niet aannemen maar hij stond erop dat ik het aannam en hij zei dat de eigenaar van het hotel dit ook wilde. Toen heb ik het maar aangenomen en was van binnen wel erg blij. Ik heb hem nog een geluksnijntje gegeven en daarna hebben we afscheid genomen. Wij zouden met de tuktuk naar het vliegveld gaan. De tuktuk was mooi op tijd maar een Zuid-Koreaans meisje dat ook in ons hotel verbleef en ook naar het vliegveld moest, had geen tuktuk. Ik heb aangeboden samen te reizen naar het vliegveld. In de tuktuk hebben we gezellig gekletst. Ik ben erg benieuwd naar Zuid-Korea en heb haar daarom allemaal vragen gesteld over hoe het is om te reizen in Zuid-Korea. Ik vertelde ook dat wij bloodbrothers zijn (zie geschiedenis Turkije-Zuid Korea) en zij zei om haar beurt dat ze de Turken erg dankbaar zijn dat ze hebben geholpen tijdens de oorlog. Leuk zo een gesprek met een totaal vreemde. Ik zei:”We zijn in feite familie.” :) 

En toen waren we op het vliegveld en was het echt echt echt tijd om afscheid te nemen van Laos. Ik was helemaal verliefd op Vietnam maar nu ook op Laos. Ik heb een groot hart, er past veel in dus geen probleem:)

Maar echt, Laos is een prachtig land met heel mooie mensen. Ze hebben iets van onderwerping over zich. Niet onderwerping aan mensen maar aan het leven. Ze stralen rust en acceptatie uit. Ik ben echt verliefd geworden op de mensen en ik hoop heel erg dat ik hier nog eens kom en dat ik dan weer een kijkje in hun leven mag nemen. 

De vlucht ging heel snel, binnen ruim een uur waren we al in Siem Reap. 

Ik had Arda gezegd dat we moesten rennen om helemaal vooraan de rij te komen voor een visum omdat we anders heel lang moeten wachten.

Zo lachen, Arda en ik als een stel aso’s direct de gordels los zodra het vliegtuig was geland, opstaan om zo veel mogelijk vooraan te staan en dan als een gek naar de visa application office. We stonden helemaal vooraan en waren binnen 5 min. klaar, joeehhoeeee. Aso zijn loont dus toch soms:))

Heel grappig hoe je je visum krijgt; er zitten een stuk of 8 man op een rij en ieder persoon doet iets met je paspoort, geen idee wat. De een na laatste man gooit je paspoort naar de laatste man en die roept je naam. Dat noem ik nou werkverschaffing:)

Bij de uitgang stond een tuktuk van ons hotel op ons te wachten. Het was erg leuk om met de tuktuk naar het hotel te gaan omdat je dan zoveel meer ziet. Ons eerste beeld was dat het vrij modern is, wij vergelijken nu natuurlijk met Luang Prabang maar dat is totaal anders. Ons hotel was overboekt dus moesten we voor 1 nacht in een zusterhotel verblijven. Beetje jammer maar geen probleem. Ik ben zelf erg punctueel en regel altijd van alles en heb best moeite met afwijkingen in mijn schema. Tijdens deze reis ben ik erg flexibel geworden en dat is zo een verademing en openbaring. Ik leer alles los te laten en op me af te laten komen. Ik heb gemerkt dat het je vaak vooral mooie dingen geeft zoals mooie ervaringen en kleine cadeautjes in de vorm van wat je maar kunt bedenken. Vandaag was ik bv. heel flexibel omdat onze kamer overboekt was. Geen probleem, kan gebeuren. In de avond toen ik tickets wilde boeken voor een paar musea, zei de baliemedewerker dat hij discount zou geven op onze tickets en dat we de hele dag de tuktuk van het hotel gratis mochten gebruiken omdat we overboekt waren. Dit zijn mooie cadeautjes waar ik dankbaar voor ben. En het zijn niet alleen materiële zaken. Ik heb bv. in dit tijdelijke hotel met drie mooie mensen mogen kennismaken. Een moeder en dochter uit Duitsland die ook met zijn tweetjes backpacken en met Peter uit Canada die al twee jaar in Zuid-Oost Azië rondhangt. Mooie verhalen van mensen zijn alles waard.

Verder; voor morgen heb ik voor twee musea tickets gekocht, voor het Panorama museum en het Angkor national museum. Dit vooral ter voorbereiding op ons bezoek aan het Angkorgebied overmorgen. Mede dankzij deze twee musea hoop ik dat we het Angkorgebied beter zullen begrijpen en op juiste waarde zullen schatten. 

We gaan nu lekker uitrusten en ons klaarmaken op 4 inspirerende dagen in Siem Reap. Ik heb er vreselijk veel zin in en mijn hart bonkt in mijn keel uit opgewondenheid, alles ontdekken en nieuwe ervaringen opdoen 💜