Kung Si watervallen en mijn zieke kindje

Vandaag was een vermoeiend dagje voor Arda. In de ochtend had hij nog wel energie en had zin in de Kung Si watervallen maar eenmaal daar aangekomen, kwam hij vermoeid en ziekjes over en toen ik het hem vroeg, gaf hij aan zich moe te voelen. Hij heeft het toch nog goed volgehouden maar heeft niet gezwommen in de waterval. Ik wilde ook niet zwemmen omdat ik Arda niet alleen wilde laten maar Arda drong aan dat ik echt moest gaan zwemmen. Toen heb ik het toch maar gedaan. Eerst heb ik Arda op een mooi en zichtbaar plekje geïnstalleerd, daarna heb ik mijn badpak aangedaan en de waterval ingegaan. Het water was ijs- en ijskoud waardoor ik er niet echt in wilde maar toen gleed ik uit en zat er tot mijn nek in:) Gelukkig maar anders had ik er nooit ingedurfd. 

Na het zwemmen, hebben we rondgelopen en de grote- en kleine watervallen bekeken. Ze zijn echt heel prachtig alleen is het er wel vreselijk druk.

Het valt me op dat in Zuid-Oost Azië elk mooi plekje wordt benut als picknickplaats, net zoals in Turkije, terwijl het in Nederland juist erg gericht is op wandelen en sportieve activiteiten.

Eten of bewegen, het verschil is duidelijk:)

Na ongeveer 3 uur gingen we terug naar ons busje dat ons terug zou brengen naar de stad. Trouwens, het was absoluut geen ‘goedkoop is duurkoop’ dus als jullie ooit naar LP komen, ga dan lekker met een minivan naar alle excursies. Is echt heel goed te doen, gezellig zelfs met andere mensen in de bus.

Arda en ik proberen altijd te raden waar mensen vandaan komen, is een leuk spel. Vandaag sprak ik een man bij de watervallen, heel gesprek in het Engels en toen vroeg ik waar hij vandaan kwam ‘Istanbul’ zei hij:)) Ik gelijk in het Turks ‘Aaaaa, ben je Turks?’ Die vraag is ook een heel logisch vervolg op zijn antwoord:)

Hij dacht dat wij Frans waren en ik kon hem niet goed plaatsen. Achteraf dacht ik dat ik had moeten weten dat hij uit Turkije komt; de manier waarop hij rookte, alles dubbelchecken om niet afgezet te worden en zijn manier van lopen, allemaal zichtbaar Turkse trekjes:)) 

Was een gezellig gesprekje verder en leuk om eens een Turkse reiziger te zien.

Na dit uitje heb ik Arda in bed gestopt zodat hij heerlijk kon slapen en bijkomen. Ik heb hem nog een pijnstiller gegeven tegen de koorts en heb hem laten slapen. Terwijl hij lag te slapen, heb ik op ons mini terrasje gezeten zodat ik ook niet de hele tijd in de kamer zat te niksen. Even later werd hij wakker en het eerste wat hij zei was:”Mam, ik wil naturel Pringles.” :))) Zo mama zo zoon.

Soms is het onvoorkombaar dat je je reisplannen aan moet passen. Misschien kunnen we nu niet alles doen omdat Arda niet lekker is maar dat is dan maar even zo. Het is ook belangrijk om even je rust te pakken, dat heb ik ook gedaan in Vietnam. Als je hier bent en je bent zo excited omdat je van alles wilt ondernemen, is het begrijpelijk dat je er niet aan toe wilt geven maar het is toch belangrijk om even bij te komen, zoveel indrukken die je meekrijgt. Arda moest ook huilen omdat hij niet ziek wilde zijn tijdens de vakantie. Ik heb hem gezegd dat we bijna zes weken weg zijn en dat hij dan best een paar dagen in zijn kamer mag blijven zonder iets te doen. 

In de avond wilde Arda nog niet naar buiten dus hebben we in het restaurant van ons hotel gegeten. Wat bleek; die gezellige eetruimte wordt in de avond omgetoverd tot een chique restaurant, waar wij dus aankwamen met onze slippers en korte broekjes, Arda had zelfs nog zijn zwembroek aan.

Beetje gegeneerd wilden we ergens zitten toen ze vroegen of we een reservering hadden. Uhmmm, nee, ik wilde eigenlijk gewoon wat noodles eten.

Zo ging dat dus niet, we kregen een tafeltje, de ober legde onze servetten op onze schoot en kwam met de drankjeskaart. Arda wilde een mocktail en ik nam gewoon plain water:) 

Arda nam als avondeten watermeloen en ik nam sticky rice en nog iets vegetarisch. In dat vegetarische gerecht zaten twee stuklen hout, als ik me niet vergis, heette het Saka wood. Het blijkt dat dit stuk hout smaakt geeft aan het eten, het was ook een beetje spicy.

Arda zei dat rijke mensen rare dingen doen om maar op te vallen:))

Eerlijk? Het eten was niet zo lekker en streetfoos die je voor tien keer goedkoper eet, is zo veel lekkerder. 

Wat wel fijn was aan dit etentje, dat we echt rustig tegenover elkaar konden zitten om met elkaar te kletsen. Als je op straat eet bij een stalletje is het wel lekker en goedkoop maar je hebt nooit de mogelijkheid om eens uitgebreid te kletsen tijdens het eten.

Hier hadden we nu wel de tijd voor en dat vond ik ook wel veel waard, vooral omdat Arda ook niet lekker was.

Ow ja, en nog iets. Het hotel waar we nu verblijven is zo schattig en gezellig. Het heet Maison Dalabua, dus als jullie ooit in LP zijn, raad ik jullie dit hotel absoluut aan. Het is ook niet extreem duur en is voor Europese begrippen zelfs goedkoop.

Als je ‘s avonds thuiskomt van een dagje slenteren, hebben ze je bed mooi opengevouwen voor je en hebben ze twee flessen water klaargelegd. Is toch schattig. En toch blijf ik dit soort dingen gek vinden, het past niet bij me. In Cambodja hebben we voor vier dagen nog zo een hotel en de rest van de reis hebben we of homestays of verblijven bij een community. De community is een dorp in Cambodja die een paar hutjes heeft laten bouwen waar je kunt verblijven en waar je wordt opgenomen in het dorpsleven. Geen overdreven activiteiten, geen uitjes, gewoon met de kinderen buiten spelen, helpen met vissen vangen (dit ben ik niet van plan als vegetariër) en meedoen op het schooltje van het dorp. In deze community blijven we vier dagen. Voor vier dagen heb ik maar 33 euro betaald maar dit gaat allemaal naar het dorp en alles wat ik daar eet en drink komt ook ten goede van het dorp. Als jullie ook geïnteresseerd zijn in dit dorp, laat het me weten dan geef ik de informatie door.

Morgen weet ik niet wat we gaan doen. Het ligt helemaal aan hoe Arda zich voelt. Misschien zitten we de hele dag in het hotel maar misschien kunnen we ook wel naar buiten. Ik hoop op de tweede natuurlijk.

xoxo