Reizen als alleenstaande mama

Mensen die mij kennen, weten dat ik dol ben op reizen. In mijn vrije tijd struin ik heel wat reisblogs en reissites af, op zoek naar leuke en betaalbare reizen. Soms lees ik reisblogs van bestemmingen waar ik niet eens van plan ben om in de nabije toekomst naartoe te gaan. Andere culturen, mensen die allemaal avonturen meemaken en dat de wereld 'grijpbaar' is, maakt het (lezen van) reizen zo intrigerend voor mij. Ik vertel vaak met zo veel passie en liefde over mijn plannen, dat mensen mij niet begrijpend aankijken. Ze vinden me onrustig en ik heb zelfs wel eens de vraag gehad "Maar waar loop je dan voor weg?" Het mooiste aan reizen vind ik het analyseren van de mensen op bestemming en er dan achterkomen dat mensen eigenlijk overal dezelfde zijn. We zijn individuen, met onze emoties en verschillende karakters. Daarnaast heeft God ons een prachtige planeet gegeven, die we moeten ontdekken als we daar de kans voor krijgen. Als alleenstaande mama of papa is het soms spannender om (verre reizen) te maken. Voordat ik begon met verre reizen maken (ik heb er nog maar twee gedaan hoor), was ik erg bang. Bang voor het onbekende, bang dat Arda ziek zou worden, bang dat ik ziek zou worden, bang voor insecten die we daar zouden zien en er geen man bij ons zou zijn die de insecten weg kon jagen, bang bang bang. Ik moet zeggen dat ik heel veel angsten heb overwonnen. Ik durf te slapen met gekko's in mijn kamer, ik durf te douchen met een kip in dezelfde ruimte (echt overkomen:) ), ik durf te onderhandelen, ik ben niet meer bang om het openbaar vervoer te gebruiken in een onbekend land zonder te weten of ze me wel begrepen hebben etc. etc. Ik ben trots op mezelf, maar vooral op Arda. Hij is een echte wereldburger en maakt tijdens onze reizen makkelijk contact, is sociaal en geniet echt van het op reis zijn. Ik wil hem het goede voorbeeld geven door te laten zien dat je je niet moet laten belemmeren om je dromen waar te maken vanwege je angsten. Ik hoop dat ik dat op deze laat zien aan hem. Daarnaast is het prachtig om hem contact te zien maken met de plaatselijke bevolking, zonder te oordelen of wat dan ook. Dankzij hem zie ik dingen in het buitenland ook vanuit een ander perspectief. Als er alleenstaande ouders zijn die dit lezen; wees niet bang, twijfel niet of je het wel kunt, maar ga ervoor. Je wordt er alleen maar sterker van! En je beleeft prachtige avonturen met je kind waar jullie nog jaren met heimwee en liefde over zullen praten. Wij hebben nu met Arda ook heel vaak dat we iets tegenkomen, elkaar aankijken, lachen en zeggen "Arda/Mama weet je nog?" Tuurlijk hoef je niet per se verre reizen te maken. Niet iedereen houdt ervan of heeft er de gelegenheid voor. Alle respect voor mensen die lekker dichtbij huis blijven en daar genieten. Wat ik wil vertellen is dat je, in het bijzonder alleenstaande moeders, niet bang moet zijn om te reizen en dat alles mogelijk is.Laat je niet hierdoor belemmeren!Voor de kerstvakantie van 2016-2017 hebben we al een verre reis geboekt en ik ben al stiekem aan het nadenken over de zomervakantie 2017 :) Als het me gegeven is natuurlijk. Verklaar me voor gek, maar dit is nou exact wat ik bedoelde aan het begin van de tekst:)