Tombes, Uludağ en musea in Bursa
Oké, verder met vandaag dus. Zoals ik in mijn vorige blog al had geschreven, werd ik vandaag heel opgewekt en uitgerust wakker.
Ik hoorde van mijn moeder en Arda dat ik had liggen praten in mijn slaap. Ik was zo moe dat ik me niets meer herinnerde.
Vandaag besloten we in de ochtend al direct naar Cumalıkızık te gaan. Dat is een historisch dorp dat al ruim 700 jaar bestaat en bekend staat om zijn ontbijttentjes.Verder is het ook bekend omdat er tussen 2002 en 2004 een zeer beroemde, Turkse serie is opgenomen (Kınalı kar).
We besloten met de taxi te gaan omdat mijn moeder last heeft van haar voet. Dan hoeft ze haar voeten niet te veel te belasten.Zo gezegd, zo gedaan, we gingen naar Cumalıkızık. Het was er echt supergezellig. Echt een typisch dorpje met overal kleine winkeltjes waar mensen hun eigen koopwaar verkopen.We vonden een heel schattig plekje om te ontbijten waar we uitgebreid hebben gezeten en gegeten. Het ontbijt was echt veel te veel, maar we bleven toch eten. Achteraf had ik buikpijn maar het was het waard😬Na het ontbijt hebben we er rondgelopen, foto’s genomen en hier en daar wat souvenirs gekocht.
Cumalıkızık is absoluut een aanrader als je in Bursa bent!
We wilden met de taxi terug richting het Panorama 1326 museum maar er stond een dolmuş busje met een zeer assertieve en spontane chauffeur die per se wilde dat we meereden omdat het zonde van ons geld was als we met de taxi zouden gaan:)Ik vertelde hem dat mijn moeder last had van haar voet en of hij ons dan in de buurt van het Panorama museum kon afzetten.Hij wist niet waar het was dus heeft hij het aan alle dolmuş chauffeurs gevraagd die hij tegenkwam. Was echt heel grappig. Hij reed ook als een gek, de hele tijd toeterend, andere busjes inhalen om klanten op te pikken en boos worden op andere bestuurders:) Uiteindelijk zette hij ons redelijk in de buurt af, maar we moesten alsnog zo een kwartier lopen. Dat was een beetje de hell in de hitte. But we made it:))
Het Panorama 1326 museum is een museum dat over de verovering van Bursa gaat. Bursa is in 1326 door de Ottomanen veroverd van de Grieken, daar hebben we vandaag dus veel over geleerd. Een mooie bijkomstigheid is dat het lekker koel was in het museum.
Na dit museum besloten we naar de tombes van de eerste en tweede sultans van het Ottomaanse rijk te gaan, namelijk Osman en Orhan gazi. Het was er best druk maar wel te doen. Het was bijzonder om deze twee tombes te bezoeken omdat deze mensen de oprichters zijn van het Ottomaanse rijk. Buiten de tombe van Sultan Osman stonden twee zogenaamde Ottomaanse wachters die een wisseling van wacht deden. Sorry, maar het sloeg totaal nergens op. Wat een poppenkast was het zeg. Zo opgepompt en oppervlakkig allemaal. Ik vond dit echt niet passen bij de bescheidenheid waar Sultan Osman bekend om staat. Ze hebben er echt een toeristische attractie van gemaakt, heel erg jammer.
Na de tombes wilden we eigenlijk even naar het hotel om uit te rusten, maar kozen er uiteindelijk voor om met de kabelbaan de Uludağ (een berg van 2500 m) te beklimmen.Wij beklommen tot bijna 2000 m. en het was eeennggg:)) Het was wel heel gaaf om hier van het uitzicht te genieten.
Je hebt op de weg naar de top twee tussenstops. Bij de eerste tussenstop(Sarı alan) zijn we uitgestapt omdat je daar leuke activiteiten zou hebben, dus besloten we dat te doen. Er was een adventure park waar Arda ziplinen heeft gedaan. Verder hebben we er rondgelopen en thee gedronken. Wat ons opviel, was dat het er megaduur was en vol met alleen maar Arabische toeristen. We waren de enige Turkse toeristen daar.Een wafel kostte 150 tl! Beneden in de stad is het hooguit 10 tl, echt bizarre verschillen. De Arabische toeristen hebben het geld ervoor en laten het ook rijkelijk vloeien, dus naar ons werd niet eens omgekeken als Turkse toerist:)
Na Uludağ gingen we naar een winkelcentrum zodat we bij de foodcourt allemaal zelf konden kiezen wat we konden eten.
Als vegan ben je hier echt niet op je plaats. Het is echt heel moeilijk om aan plantaardige voeding te komen, niet normaal.
Na het winkelcentrum besloten we om naar ons hotel te gaan omdat we echt heel moe waren.
Het is nu 21.30 uur en we zijn allemaal aan het uitrusten op ons bed.
Voor morgen hebben we weer een planning, kijken wat er allemaal van terechtkomt.
Ik kijk terug op een fijne dag waarin we heel veel hebben gedaan.
