Hello backpackers vibe!

Gisteravond was ik zo moe dat ik niet alles heb kunnen schrijven wat ik wilde schrijven. Dus hierbij nog een stukje over gisteren.

Arda wilde gisteren bij de gele M eten dus dat heeft hij gedaan. We hebben de afspraak met Arda (letterlijk al jaren!) dat we per vakantie 1 keer naar de M mogen en verder niet. Dat werkt prima.

Maar goed, ik ben dus vegan en kon en wilde niet eten bij M.

Maar jeessusss, wat is het moeilijk in Antalya om eten te vinden zonder dierenleed. Antalya ligt nota bene in het zuiden van Turkije, er is een overvloed aan groente, waarom zou je dan toeristen alleen maar döner en kebap aanbieden! Belachelijk gewoon. 

Ik wilde niet weer naar Fatma Sultan omdat het op stalken zou beginnen te lijken😬dus gingen we maar iets anders zoeken.

Met veel moeite vonden we Subaşı çiğköteci, helemaal goed.

En toen ik sarma op de toonbank zag liggen, was ik helemaal om. Twee van mijn lievelingsgerechten, yesss. Ik heb dus sarma en çiğköfte gegeten. En die sarma was dus niet van die vieze, dikke, plakkerige bliksarma, maar dunne, lange, heerlijke homemade sarma. 

Dit belangrijke deel van gisteravond wilde ik jullie niet onthouden:)

Over naar vandaag;

Arda en ik werden beiden met hoofdpijn wakker. Snel een pijnstiller en vitamines genomen en hopen dat het over zou gaan.

Oorspronkelijk zouden we met Sinan en de kinderen afspreken en daarna samen met de taxi naar Olympos gaan, maar dat verliep toch nog wat anders.

De vader van Sinan was toevallig in Antalya en bood aan om ons te brengen. Superfijn natuurlijk!

Onderweg naar Olympos stopten we bij een döner eethuis waar alle heren zich hebben volgepropt met vlees. Daar zat ik dan tussen met mijn fruit Shake.

Ik vond het een gekke gewaarwording om daar tussen te zitten.

Maar goed, uiteindelijk vertrokken we naar Olympos, een rit van 2 uur waarbij we met vier mensen achterin zaten:D

En ik moest natuurlijk als kleinste op schoot bij iemand. Soms denken mensen dat als je klein bent overal wel ingepropt of tussen gezet kan worden omdat dat ‘zo makkelijk’ lukt.

Na 2 uur kwamen we helemaal stijf aan maar het was het zo waard!

We zitten nu in een heel schattig country house met overal groen, omringd door bergen, een zwembad, hangmatten hier en daar en vooral een heel ontspannen sfeer.

De kinderen gingen gelijk het zwembad in en wij hebben nog zeker ruim een uur met de vader van Sinan gekletst. Was echt heel gezellig. 

Nadat hij weg was, hebben wij ons pension ontdekt (de ‘geheime’ zitplekjes, de spelletjes, de dieren) en daarna zijn wij ook gaan zwemmen.

Voor het avondeten besloten we ook in ons pension te blijven.

Ze hebben hier een heel interessante manier van omroepen dat het eten klaar is.

Ze kondigen de etenstijd aan met davul zurna (Turkse drum en fluit) en dan met een gedicht erbij over eten:)

Was wel heel grappig.

Na het eten besloten we om het dorp te verkennen.

Ik moet zeggen, ik was kapot maar ik wilde de kinderen ook niet teleurstellen.

We zijn dus uiteindelijk gegaan en hebben de straat met uitgaansgelegenheden verkend.

Olympos is van origine een hippiedorp. In de jaren ‘70 ‘80 blijken hier altijd backpackers te komen om hier te kamperen of te verblijven in de vele bungalows en pensions hier.

Later is het ontdekt door de wat rijkeren en is die sfeer van backpackers veranderd.

Echter, de rijkeren hebben toen Çıralı ontdekt, Çıralı ligt gelijk naast Olympos, en heeft Olympos weer een backpackers vibe gekregen.

En dat was wat wij ook zagen en voelden in het dorp. 

Niemand is hier over the top gekleed, opgemaakt, maar loopt in wijde, stoffen broeken, makkelijk haar en teenslippers. Ik houd erg van deze vibe, ik voel me er echt thuis.

Ik merkte dat de jongens meer moeite hadden met zich aan te passen en waren een beetje beduusd:) 

Toch ben ik blij dat we hier zijn gekomen, het is buiten hun bubbel (rap, joggingpakken en tasjes:) ).

We hebben eerst gezeten bij een bar met Rock muziek. Sinan was helemaal gelukkig:) Dit was echt zijn omgeving. De jongens deden gezellig mee en het was echt leuk samen.

Hierna gingen we naar een disco maar de jongens wilden niet met ons samen naar binnen. Dit resulteerde in; jongens de disco in, Ayse en Sinan voor de deur op een bankje thee drinken:)))

We hebben gelukkig wel mee kunnen genieten van de muziek want die hoorde je buiten.

Rond 23.45 besloten we naar ons pension te gaan alleen konden we geen taxi vinden.

Dat betekende 20 minuten lopen, maar owww wat was het mooiii!! Volop sterren in de lucht en omringd door bergen.

Ik was er echt helemaal stil van. 

Toen we thuis waren, zijn de jongens direct naar hun kamer gegaan en wij hebben nog gezeten in de tuin.

Ons pension heeft exact dezelfde vibe als het hele dorp, heel ontspannen dus.

Ik moet zeggen; Antalya was leuk en alles, maar ik vond het veel te druk en te toeristisch. In Olympos hangt een totaal andere sfeer waar ik echt gelukkig van word. 

Het herinnert me aan Zuidoost-Azië en ow wat mis ik dat.

We sliepen pas rond 02.00 uur en dat is voor mijn doen heeeel laat, als je bedenkt dat ik thuis rond 22.00 uur al naar bed gad.

Voor morgen hebben we nog geen plannen. Wat ik ga doen, is vooral proberen mee te gaan in de vibe van Olympos. We gaan het zien.