Van Algonquin National Park naar Downtown Toronto

Hi allemaal,

Ik schrijf dit stuk nu in een hangmat in Algqonuin national park en weet niet wanneer ik het kan versturen. Op het moment dat ik dit schrijf is onze campingtrip ook nog niet afgelopen dus schrijf ik wat we tot nu toen(dag 2) hebben meegemaakt.Ten eerste; Arda en ik zijn erover eens dat we geen campingmensen zijn:)) 

Gisteren gingen we met de regionale bus richting Algonquin park dat bekend staat om zijn wild life en meer dan 1000 meren. De rit ernaartoe was fijn, een rit van 4 uur met superaardige medewerkers waar we mee hebben gekletst. Eenmaal aangekomen bij een van de meren van Algonquin, wachtte onze groep en groepsleider op ons. We hebben een gezellige groep en een zeer bekwame gids. De groep bestaat uit een vader en zoon (13), een bijzondere meneer die Arda tot mr.Bean heeft omgedoopt en onze excentrieke gids Jamie.

De eerste dag was de bedoeling dat we naar onze camplocatie zouden kanoën. 14 Km!14 Km hebben we gekanood mensen! Ik voel mijn armen nog steeds niet sinds gisteren. Toen we op onze locatie aankwamen, zetten we eerst de tenten op. Was een klus is dat, en al helemaal als je het nog nooit hebt gedaan. Nadat we gesetteld waren gingen Arda en het andere kind zwemmen en Jamie ging het eten voorbereiden. En we kregen niet gewoon zomaar rotzooi food te eten, maar echt een volwaardige maaltijd. Omdat we al laat waren aangekomen, hebben we daarna kampvuurtje gemaakt, gekletst, beetje wezen kanoën om zoek naar wild life, niets kunnen vinden, en rond 22.30 uur gingen we naar bed.
 

Ow ja, poepen en plassen doe je op een houten wc, echt jak, en slapen doe je op een dun matrasje.

Arda en ik hebben heel wat afgescholden en ik kreeg natuurlijk vooral de schuld, want ‘Vandaag was er een concert van Drake waar we naartoe hadden kunnen gaan, maar wij zitten in dit kuttentje.’ Het klinkt erger dan het is hoor:) Ik moet zeggen dat Arda leuk meedoet met iedereen, leuk kletst en grapjes maakt. Hij maakt er echt het beste van. Dat waardeer ik echt. We moeten ook erg lachen om de hele situatie:) 

Deze ochtend werden we om 06.00 uur wakker gemaakt met Jamie die zingend langs onze tenten liep. Het was nog lekker vroeg dus hadden we kans dat we wilde dieren zouden kunnen zien. Zaten we daar om 06.00 uur op een meer met verrekijkers op zoek naar beren, elanden en bevers. En het enige wat we vonden waren vogels, kikkers en beverdammen😭 Echt zo jammer, ik had zo graag bevers willen zien. Misschien morgen nog, wie weet…Na deze kanotocht peddelden we terug naar onze kamplocatie om te ontbijten. Het was echt heel lekker, zelfs Arda was onder de indruk. Daarna besloten we kort te kanoën en daarna te gaan hiken. Mr. Bean ging niet mee, dus gingen we met z’n vijven. Was echt heel gezellig. Onderweg hebben we aardbeiden en bessen geplukt en gegeten. Hierna hebben we geluncht en nu zitten we in onze hangmatten te nietsen. Ik ben echt zo verschrikkelijk moe. 

Het slapen ging gisternacht redelijk, ik heb zo een 6 uur slaap gepakt. Dat had ik niet verwacht. We zitten midden in het bos en de dieren zijn overal. Ik heb gelukkig niets gehoord of gezien, op huilende wolven en vogels na.

In de nacht moest ik naar de wc, het was 02.00 uur maar ik durfde niet, dus liep ik naar Jamie om te zeggen dat ik de weg niet kon vinden. Ging die sukkel me uitleggen hoe ik er moest komen ipv. meelopen. Uiteindelijk heb ik het zelf gelopen en daarna toch weer geslapen.

Arda en ik kijken heel erg uit naar morgen. Dan zijn we weer in een schoon hotel met een echte wc en douche (hier douchen we in het meer) en zachte bedden. Als jullie dit lezen, zijn we er al want anders kan ik het niet op mijn blog zetten.

Voor nu is dit het, morgen in Toronto zal ik dit verslag afmaken en op mijn site zetten. Ow ja, nog iets, we zijn helemaal leeggeprikt door muggen. 

Daar ben ik weer, nu vanuit de tent. Gisteravond was ik zo moe dat ik om 22.30 uur mijn tent ben ingegaan en om 06.15 uur pas weer wakker was. Ik was helemaal knock out. Gisteren na het avondeten begon het te stortregenen. We besloten daarom met z’n allen, op de bijzondere meneer na, in de grote tent te gaan zitten. We hebben een spelletje gedaan, de kinderen hebben chocolademelk met marshmallows en de volwassenen hebben thee gedronken. Het was echt heel cozy en fijn. Het spelletje deden we in 2 teams; de kinderen tegen de volwassenen. Ik haakte na 5 minuten al af en heb mijn teammaat laten stikken:) De kinderen hebben ons dan ook helemaal ingemaakt. Wat logisch is, ze hebben in de middag een dutje gedaan, terwijl wij hard aan het werk waren.  We gaan nu opruimen, ontbijten, als het weer het toelaat cliff jumpen en dan terug naar Toronto.

We zouden met de bus teruggaan maar Izet (1 van de groepsleden) bood aan om ons af te zetten. Daar zijn we echt zo blij mee. Zijn ook superlieve mensen. Hij is hier met zijn zoon Adrian, is een Albanese man en heel zorgzaam. Arda was gelijk dol op ze, de connectie Albanees was genoeg voor hem.  Maar goed, ik ga nu opstaan en kijken wat er allemaal buiten de tent gebeurt. 

Daar ben ik weerrrrr. Deze keer in een heerlijk bed van een hotelkamer. Ik had iets geboekt met weinig verwachtingen maar het stijgt boven mijn verwachtingen uit. Het is echt een heerlijke kamer en bovenal heeft een echte douche waar gewoon water uit komt:))

Even terug naar de laatste dag van onze camping. Ons ontbijt bestond uit pancakes with blueberries, wat echt heerlijk was! Jamie, onze gids kan echt heel goed koken. We kregen drie keer per dag echt een volwaardige maaltijd, die van mij was apart vegan en dan kreeg ik niet simpele dingen maar echt vegan gehaktballen met rijst, hamburgers met noodles, dat soort dingen. En omdat Arda niets te snacken had, at hij dingen die hij normaal niet zou eten. Was echt grappig om te zien. Na het ontbijten pakten we in en gingen we terug, richting de locatie waar we waren gestart. Dat betekende weer 14 km. kanoën. Pfff, ik kan echt geen kano meer zien. Op de tussenweg hebben we even pauze gehouden en zijn naar een klif gevaren. Daar gingen we cliff jumpen. Ik heb het niet gedaan hoor, maar Arda en de anderen wel (op de bijzondere meneer na). Het was echt heel erg leuk en voor Arda was dit het hoogtepunt van het hele kampeergebeuren. Na 14 km. bloed, zweet en tranen waren we er eindelijk. Het was gek om het kamperen af te ronden. Alle emoties liepen door elkaar afgelopen drie dagen. Het ene moment waren we helemaal excited omdat we een chipmunk en een otter hadden gezien, het andere moment baalden we omdat het regende en al onze kleren nat waren en weer een ander moment lagen we helemaal in een deuk om iets.

Op de terugweg namen we niet de bus maar reden met Izet en zijn zoon Adrian mee. Arda en Ardian hadden weer connectie met het internet en ze waren direct andere kinderen. Helemaal gefocust op hun telefoons en niet meer met elkaar kletsen. Gelukkig veranderde dat snel toen ze van hun telefoons af moesten. Op de terugweg gingen we ergens lunchen met z’n viertjes. Ik had large fries besteld, wist ik veel dat hier een normale large een familiepak in Nederland is. Hetzelfde met ijsjes. Arda bestelde een klein ijsje, dat was gelijk aan minimaal 4 bollen. Hoe dan?? Toen we bij zon een kraam aan de hoofdweg aan het eten waren, zagen we opeens onze bijzondere medekampeerder ook de parkeerplaats oprijden. Hij at even met ons mee en ging daarna weer door. We hebben toen met z’n vieren heel erg gelachen, inside joke, daar houd ik het maar even op:)))

Het was zo fijn dat Izet ons wilde afzetten, dankzij hem hebben we net onze laundry af kunnen leveren bij een laundry service in de buurt en kan ik dit nog even typen. Arda is naar buiten, wat een energie heeft hij!

Mijn conclusie over onze kampervaring;           Wij zijn van niets naar in het wildernis kamperen gegaan, en dat was niet zo een goed idee. We hebben veel meegemaakt en veel gezien, en al met al denk ik dat het het waard was. We gaan terugkijken op drie gekke dagen, dat weet ik wel zeker:))) 

Morgen op naar de Niagara falls, dus ook weer vroeg op. Het is hard werken deze vakantie:))) 

Ow ja, overmorgen willen we met Arda naar een Walmart:))) 

Ik ga nu echt slapen, ben kapot, zoals ik al tien keer heb geschreven.