Eskisehir, de Singapore van Turkije (minus het kapitalistische) en hello Istanbul

Yaayyy, voor het eerst kan ik mijn blog op de computer typen en niet op mijn telefoon. Op de telefoon is echt een ramp en niet snel genoeg. Arda heeft zijn oplader van zijn laptop terug, dus kan ik er ook weer gebruik van maken. Ik ben dit nu ook aan het typen in ons hotelletje in Istanbul. Maar voordat ik begin met vandaag wil ik eerst nog over gisteren schrijven, want we hebben weer veel beleefd met z'n tweetjes.

Goed, onze laatste volledige dag in Eskisehir dus. Ik plan altijd alles wel netjes en heb altijd een programma klaarliggen voor de dag. Voor vandaag had ik niets omdat niets aantrekkelijk leek, en we al veel musea hadden bezocht. Arda werd wakker en vroeg zoals altijd wat we  vandaag gaan doen. Hij is zo gewend dat ik een planning heb dat hij in de war raakt als ik niets heb. Ik weet niet of ik er goed aan heb gedaan om mijn kind zo op te voeden want hij kan niet goed tegen chaos en ongeregeldheden :D Gelukkig had ik wel iets achter de hand; Sazova park. Ik had dit op internet  gevonden en was niet per se onder de indruk. Het zou een soort Disneylandpark zijn met een wandelgebied en dierentuin/sealife eromheen. Ik ga als vegan uit principe niet naar dierentuinen, maar daar straks meer over. We besloten naar Sazova park te gaan en we waren zeer positief verrast! Het klopt  dat het een wanna be Disneyland is met een groot kasteel waar je in kunt en sprookjes kunt zien en lezen. Het was mooi gemaakt, vooral het kasteel, die was geïnspireerd van verschillende torens in Turkije (galata tower, maiden tower etc.) Goed idee en goed uitgewerkt, vonden we. Verder hadden ze naast het kasteel een schip gebouwd dat Noah's ark moest voorstellen. Dat was wat minder maar Arda en ik hadden wel erg veel plezier, maar meer omdat we het grappig vonden. (We zijn in Nederland echt verwend wat betreft kunst en cultuur.) Tot onze verrassing was het park letterlijk bezaaid met allemaal activiteiten zoals een science park, Turkse oudheden museum, een miniaTurk (Turkse Madurodam), een sealife, een dierentuin en veel theehuisjes. Erg gezellig dus! We hebben niet eens alles kunnen doen omdat we niet genoeg  tijd hadden. 

We begonnen dus bij het kasteel en Noah's ark, daarna gingen we naar het Turkse oudheden museum. Hier hadden ze informatie van alle Turkse landen die ooit hadden bestaan. Ook hadden ze een afdeling met Turkse muziekinstrumenten. Was heel leuk en interessant om te zien en erover te lezen. Hierna wilde Arda naar de dierentuin en sealife, waar ik niet voor open stond. Mijn hart breekt als ik de dieren daar in een kooi in gevangenschap zie. Ik weet dat deze dieren niet in het wild zouden kunnen overleven, maar ook daar is de mens verantwoordelijk voor. Wij hebben de meeste dieren in de dierentuin in gevangenschap geboren laten worden, waardoor ze nu het wild en hun eigen, unieke leefomgeving niet kennen, hartbrekend. Uiteindelijk ging ik akkoord met sealife, maar wat bleek, de ticket van sealife was ook geldig voor de dierentuin, sterker nog, sealife bevond zich in de dierentuin. Uiteindelijk ben ik meegegaan en heb ik met Arda meegekeken. Arda is sinds zijn vierde niet meer in een dierentuin geweest omdat ik daar niet heen ga, dus hij was mega enthousiast. Aan de andere kant; ik heb met Arda de halve wereld rondgereisd en heel veel dieren heeft hij in het wild gezien. Hij is wakker geworden met wilde apen om het huisje waar we sliepen, hij heeft gesnorkeld met Nemovisjes, hij heeft spinnen gezien zo groot als zijn hand, hij heeft slangen in het wild gezien en zo kan ik nog wel doorgaan. Dus zielig vond ik het niet voor hem:) Wat wel meerwaarde had, was dat Arda zo enthousiast was over de onderwaterwereld dat het weer ging borrelen bij hem.  Tot voor kort wilde hij na zijn middelbare school een tussenjaar om gewoon te hangen en een huisje te huren in Turkije om alleen  te zwemmen, maar nu begon hij weer te zeggen dat hij toch een paar maanden naar Australië zou gaan. Ik wilde niet te enthousiast overkomen maar zei terloops dat ik hem wel zou sponsoren als hij zo een plan zou hebben. Verder hadden we dankzij de dierentuin een heel gesprek over de evolutietheorie, was een fijn gesprek. Na de dierentuin/sealife gingen we naar Miniaturk. Daar waren we vrij snel klaar en besloten richting stad te gaan om te gaan eten. Om 21.00 uur had ik een afspraak voor een massage in ons hotel. Dus snel eten en door naar ons hotel. Deze massage was echt de lekkerste massage ooit!!! De masseur was een zeer strenge maar bekwame dame. Ik voelde me echt herboren na de massage, zoooo lekker! Na de massage zijn Arda en ik nog even naar een supermarktje gegaan om snacks te halen en hebben daar gezeten en gekletst op onze hotelkamer.

In de ochtend, dus vandaag, moesten we de bus van 9.00 uur nemen richting Istanbul. Ik ben echt dol op busreizen, het is dan echt koptelefoon op, 90's Turkse muziek aan en gaan. Rond 15.00 uur waren we in Istanbul in ons hotel. We zitten in een heel schattig en klein hotelletje in SultanAhmet. Ik moet zeggen, ik ben niet per se dol op dit gebied maar Arda wilde zo graag dat ik maar heb toegegeven. Ik vind het ook wel erg gezellig, moet ik zeggen. Arda en ik hebben echt veel gewandeld deze avond. We zijn in dit gebied gebleven, een beetje wandelen, wat fake kleding gekocht, ergens gegeten en daarna op een heel gezellig plekje thee gedronken. Klinkt zo op het eerste gezicht niet heel bijzonder maar het was echt een heel gezellige avond. Ik heb zo veel gelachen om Arda, hij is echt heel grappig met zijn accentjes en grapjes. We zijn verder ook nog even Aya Sofya ingegaan. Voor mij was het de eerste keer nadat Aya Sofya een moskee is geworden. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Aan de ene kant snap ik de emotionele waarde voor de Moslims ervan, aan de andere kant vind ik het een politiek statement wat het wat mij betreft toch een nare nasmaak geeft. Als museum was het toegankelijker voor iedereen en was het niet toegeëigend door een groep. We konden het nu ook gewoon bezoeken maar de originele schilderingen aan de muren waren niet meer zichtbaar, die hebben ze met gordijnen onzichtbaar gemaakt. Verder ligt er nu tapijt op de grond, wat eerst niet zo was en je de originele stenen van het museum kon zien. Zoals ik al zei, moeilijk onderwerp waar je lang over kunt discussiëren. 

Dat waren onze twee fijne dagen. We zitten nu op onze bedden en zijn met onze eigen dingen bezig. Ik hoop dat ik kan slapen want elke drie/vier dagen een nieuw bed hakt er toch wel in. 

Tot morgen allemaal.