Fijne dagen

Daar zit ik dan, het is 06.00 uur en ik zit in de trein richting Sakarya, om Arda op te halen. Van daar nemen we de bus naar Bursa.

Mijn moeder komt vanuit Ankara naar Bursa. Met z’n drietjes 3 nachten Bursa. Ik heb zin in historie, natuur en gezelligheid.

De afgelopen twee dagen heb ik niet kunnen schrijven omdat ik heel erg moe was.

Ik heb wel heel veel gedaan, dus voel ik me verplicht om te schrijven:) 

En ik doe zoveel indrukken op dat ik het echt van mij moet afschrijven. 

Eergisteren hebben we niet veel gedaan eigenlijk. Ik voelde mij nog steeds niet lekker, oor- en keelpijn dus probeerde ik rustig aan te doen, en wat ik deed, deed ik op wilskracht.

Tot de middag hebben we thuis uitgerust, in de namiddag waren we uitgenodigd bij de tante van Sinan. Ze hebben een heel groot boerderijhuis net buiten Karaman. Letterlijk de hele familie was uitgenodigd van Sinans moederkant, zeker 60 mensen. Veel mensen ken ik van vorig jaar, maar er waren ook heel veel nieuwe mensen.

Dus ik moest de hele tijd mijn lieve schoondochter face opzetten, vriendelijk lachen en ‘ben Ayşe, Sinanın eşi’ zeggen.

Ze waren ook allemaal erg geïnteresseerd en lief. Ik merkte wel dat we op andere frequenties zaten en dat het veel koetjes en kalfjes kletsen was, op zich prima voor een dag.

Alleen was ik ziek en kostte het mij energie. Maar we hebben het gehad, en dat is helemaal prima.

Ik waardeer heel erg dat ze mij zo goed opnemen in de familie en rekening met mij houden.

De nacht van de dag was helaas echt een hel. Ik kon mijn oorpijn gewoon echt niet meer aan. 

Ik werd 5 uur wakker en heb Sinan nog even laten slapen en toen gevraagd of hij mee wilde naar een dokter. Dat hebben we gedaan, wat de beste beslissing van deze vakantie was. Ik kreeg een prik met pijnstillers en antibiotica. Verder heb ik een tas vol medicijnen gekregen. ‘Gimma some drugs’ zei ik, en dat hebben ze gedaan. Ik voelde mij binnen een dag beter. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan😭 Ik heb Arda’s vader ook geappt dat hij ook echt naar de dokter moet. Hij is ook gegaan, en heeft hetzelfde als ik, keelinfectie.

Hij is ook volgestopt met antibiotica. Lang leve de wetenschap. Wat houd ik van wetenschappers, echte helden!! 

Na de dokter hebben we ontbeten, daarna was het tijd voor mij om afscheid te nemen. 13.15 Uur zouden Sinan en ik een nachtje naar Konya gaan omdat we twee jaar samen zijn.

Sinan zou de volgende dag terug gaan naar Karaman en ik dus naar Sakarya.

Het was heerlijk met Sinan en alle jongens, dus ik moest wel even slikken toen we net afscheid namen. 

Konya was echt heel leuk! Ik had dat echt niet verwacht. Ik heb een ander beeld van Konya; conservatief, mensen die mij allemaal aankijken omdat ik een mouwloos topje aan heb en zo, maar dit beeld klopt dus echt niet! Konya is door Turken zelf de meest conservatieve en niet-ruim denkende stad gekozen dus dat beeld zat vast in mijn hersenen. 

Ik weet niet hoe het is om hier te leven maar als toerist is het er heerlijk! Zo veel historie, zo veel te zien!

We waren een beetje laat,15.30 uur, dus we konden niet alle musea bezoeken helaas. We hebben natuurlijk het Mevlana museum bezocht. Meer dan Mevlana, ben ik onder de indruk van Şems, zijn beste vriend, zijn geliefde… 

Na dit museum gingen we iets eten, en houd je vast…we vonden een restaurant dat veganopties op het menu had staan!! Echt shocking want Konya is echt een vleesstad. Was er zo blij mee!

Na het eten liepen we richting andere musea. We hebben het Karatay museum (medrese) bezocht. Heel mooi en indrukwekkend! 

Hierna wilden we het Payitaht museum bezoeken (had ik gevonden op internet), bleek het nog niet geopend te zijn. De verwachting is dat ze volgend jaar de opening gaan doen. Wij vroegen een jonge man die daar voor de deur stond of het open was waarop hij reageerde dat het nog in verbouwing was maar hij wilde ons wel even rondleiden. Was zo leuk! Wij dachten dat hij bouwvakker was maar hij bleek student geschiedenis te zijn en mee te helpen met de inrichting. Hij heeft ons rondgeleid en we konden vragen stellen. Was heel leuk, en supergave beleving. Als we volgend jaar weer komen en als we het museum af zien, zal dat een bijzondere gewaarwording worden.

Na dit museum gingen we bij Allaaddin tepesi (Allaaddin heuvel, een heuvel die 650 v.Chr al bestond en bewoond werd) thee drinken. 

Was heel gezellig. Na de thee gingen we de moskee op de heuvel bezoeken.

Ik kwam binnen en ik dacht alleen maar ‘Wauw!’. 

De moskee is totaal anders dan de ‘standaard’ moskeeën. Het is geïnspireerd door de Romeinen waardoor de pilaren geen standaard pilaren zijn maar typische Romeinse pilaren met krullen aan het uiteinde van de pilaar. Ook was het plafond van hout en veel lager dan normaal. 

We hebben hier rondgelopen en binnen gezeten om tot rust te komen.

Hierna wilden we naar een ander museum maar helaas was het gesloten.

Mijn beste vriendin Aniş is ook in Konya dus besloten we spontaan haar te bellen en af te spreken. Zij konden ook, dus hebben we afgesproken. Was heel gezellig en fijn. Sinan was helemaal hyperactief en heeft met de twee kinderen een leuke tijd gehad:) Meer met hen dan met ons dus:)

Rond 23.00 waren we in ons hotel, we hebben nog in de tuin van ons hotel gezeten en iets gegeten. 

Ons hotel was echt heel mooi, excentriek en bijzonder. 

En nu zit ik dus in de trein naar Sakarya.

Ik ga Sinan missen maar heb ook zin in de komende dagen. Lekker veel leren, reizen, ik ben er helemaal klaar voor.